Wij spraken Kuipers na de uitreiking in bieb Neude over zijn winst, zijn boekenserie en zijn fascinatie met de Tweede Wereldoorlog.

Musserts Schaduw is je eerste thriller ooit en valt gelijk in de prijzen. Hoe is dat?

‘Als nieuwkomer sta ik toch een beetje perplex. Toen Musserts Schaduw uitkwam, kreeg het een stroom lovende recensies. Ik besefte daardoor dat het boek boven de middenmoot uitstak, maar ik durfde niet te dromen over het winnen van een prijs. De NBD Biblion Gouden Strop is daarom niet alleen een kers op de taart, maar een hele berg kersen op de taart. De winst motiveert ontzettend om door te schrijven en de reeks voort te zetten. Deel twee, ‘Het bedrog van Göring’, ligt op 8 juni in de winkel. Deel drie ben ik nu aan het schrijven.’

De bijzondere setting van het boek is een van de redenen voor het winnen van de NBD Biblion Gouden Strop. Vanwaar de keuze voor de Tweede Wereldoorlog als setting?

‘Ik heb vroeger als journalist gewerkt voor het ANP. In de jaren tachtig kwamen veel boeken uit over de Tweede Wereldoorlog en deze mocht ik voor mijn werk recenseren. Omdat ik veel las over de oorlog, raakte ik geïnspireerd om zelf oorlogsboeken te schrijven waarbij fictie en non-fictie met elkaar worden vermengd. Daarbij wilde ik variëren en daarom hebben al mijn boeken een ander thema. Van de NSB in het eerste boek, tot aan kunstvervalsing in het tweede boek en de Jodenvervolging in het derde boek.’

Waar ligt de grens tussen feit en fictie bij jouw boeken?

‘Musserts schaduw is een fictief verhaal met vele non-fictieve personages. De feiten kloppen allemaal, maar verder verzin ik het verhaal. Zo heeft het vermoorde personage Marnix Maas niet echt bestaan. Ik schrijf betrekkelijk snel. In drie maanden is een boek klaar. De research is wel twee tot drie keer zo lang. Zo heb ik me erg ingelezen over het jaar 1940 en de echt bestaande personages, waaronder Mussert en verdere leidinggevenden bij de NSB. Thuis heb ik een kast met alleen maar naslagwerken over de oorlog, met bijvoorbeeld informatie over de prijzen van de trein, hoeveel mensen er woonden in Nederland, hoe het weer was enzovoorts. Dat soort informatie is voor mij van onschatbare waarde.’

Ben je voor je research over de NSB ook veel in Utrecht geweest?

‘Tijdens het schrijven ben ik even gaan kijken bij de plekken waar de NSB vroeger kantoren had. Op de Maliebaan en de Hobbemastraat. Ik vond de NSB een heel interessant onderwerp om over te schrijven, omdat het een van de grootste oorlogsonderwerpen is. Uiteindelijk hadden de Duitsers het natuurlijk voor het zeggen, maar ook de NSB had een redelijke machtspositie in ons land. Er is ook na de oorlog nog lang over na geruzied. Mensen die bij de NSB hebben gezeten zijn nog tot de jaren ’70 en ’80 in dit land achtervolgd.’

Hoeveel boeken komen er in totaal?

‘Vermoedelijk worden het vijf delen. Een voor elk oorlogsjaar, elk met een eigen thema. Als het nou een heel groot succes wordt, dan kunnen we kijken of er na deel vijf nog een deel komt. Ik heb in ieder geval wel tien afgeronde manuscripten klaarliggen.’

Kom je wel eens bij de bieb?

‘Vroeger kwam ik vaak in de bieb, maar een tijdje terug heb ik mijn bibliotheekabonnement stopgezet. Dat komt omdat ik moeilijk afstand kan doen van de boeken die ik heb gelezen. Ik wil ze graag houden en om me heen hebben. Een boek na drie weken weer terugbrengen bij de bieb, vind ik lastig.’

Dus je leest wel graag?

‘Ja, ik ben een enorme lezer en heb daarom ook veel boekenkasten vol met literatuur, thrillers en boeken over de Tweede Wereldoorlog. Eigenlijk lees ik vooral literatuur. Ik heb meer literatuur thuis dan thrillers. Ik heb denk ik 5000 literatuurboeken in huis en 1000 thrillers. Maar ik maak nu een inhaalslag, nu ik meer in de thrillerwereld zit.’