Eind mei kwam het zevende deel van Stieg Larsson’s populaire Millenniumreeks uit in Nederland: ‘De Schreeuw van de Zeearend’. De auteur, Karin Smirnoff, was bij ons te gast in bieb Neude tijdens de Avond van het Spannende Boek om te praten over haar nieuwe boek, haar werk als auteur en de Millenniumreeks.

1. Wat dacht je toen je gevraagd werd om het zevende deel in de Millenniumreeks te schrijven?

‘Tijdens het lezen van de boeken van Stieg Larsson raakte ik onder de indruk van het hoofdpersonage Lisbeth Salander. Ze is een complex personage en ze wekt je nieuwsgierigheid. Als je de boeken leest, wil je graag weten wat er met haar gaat gebeuren. Dat ik nu zelf over haar mocht schrijven, was spannend en ik werd er enthousiast van. Daarom zei ik meteen ja toen ik gevraagd werd door mijn uitgever. Het was binnen twee minuten bepaald.’

2. Je hebt al eerder boeken geschreven, maar nog geen thrillers. Waarom werd jíj gevraagd?

‘Als ik heel eerlijk ben, heb ik niet veel met thrillers. Los van de grote hits, zoals de Millenniumreeks, lees ik ze zelf nauwelijks. Wat dat betreft is het bijzonder dat ik gekozen ben als opvolgend schrijver. Toch hebben Stieg Larsson en ik iets gemeen. Hij was geobsedeerd met geweld, en ik ben dat ook. Al mijn voorgaande boeken gaan over geweld in verschillende vormen. Tussen man en vrouw, maar ook het geweld tegen de natuur.’

3. Is het heel anders om thrillers te schrijven als je romans gewend bent?

‘Ja, het is compleet anders. Zelf houd ik ervan om boeken te schrijven met een open einde waarin lezers na afloop hun eigen conclusies kunnen trekken. In een thriller is het einde rond en wordt altijd alles opgelost. Daar moest ik bij het schrijven erg aan wennen. We besloten daarom dat ik niet één, maar drie Millennium-delen ga schrijven. Dan hoeft niet alles in 1 boek opgelost te worden.

Het schrijfproces was daarnaast anders dan bij mijn romans, omdat ik van tevoren wist dat mijn boek op wereldwijde schaal werd uitgegeven. Veel uitgevers hadden er al in geïnvesteerd, waardoor ik minder experimenteel ben gaan schrijven dan in mijn voorgaande boeken. Het moest nu voor iedereen leesbaar zijn, niet alleen voor mezelf.’

4. Hoe ging het proces van schrijven verder? Had je de vrijheid om zelf te bedenken wat er met de personages gebeurt?

‘Zeker! Al mocht ik bijvoorbeeld niet de hoofdpersonages Lisbeth Salander en Mikael Blomkvist laten vermoorden. Verder waren er geen grenzen of richtlijnen. Dat is voor mij ook erg belangrijk. Het voelt daarom echt als mijn boek, met mijn eigen nieuwe personages en zelfbedachte setting. Het had me niet geïnteresseerd als ik door had moeten gaan met de personages uit de voorgaande boeken. Het motiveert om echt eigen en nieuwe verhaallijnen te ontwikkelen.’

5. Het boek speelt zich af in het noorden van Zweden, waar je zelf ook woont. Waarom heb je hiervoor gekozen?

‘Het noorden van Zweden is een interessante omgeving. Naast dat het prachtig is met de bossen, bergen en de zee, gebeurt er op dit moment veel op het gebied van duurzame energie. Er worden enorme windparken aangelegd waar veel geld naartoe gaat. Het leek me daarom interessant om dit als achtergrond van het verhaal te nemen. Het tweede en het derde boek zullen zich ook afspelen in het noorden van Zweden. Ook deze boeken gaan over energie, met de industrie van mijnbouw en olie als achtergrond. Dergelijke onderwerpen zijn slechts de achtergrond en nooit de plot. Die gaat in mijn boeken altijd over de mensen en hun onderlinge relatie.’

6. Heb je het schrijven anders aangepakt dan je voorgangers?

‘Ja, dat kan ook niet anders. Elke schrijver heeft een eigen schrijfstijl. Stieg Larsson legt bijvoorbeeld heel veel uit in zijn boeken en hij gebruikt veel feiten. Dat doe ik niet. Ik gebruik korte zinnen en leg niet meer uit dan nodig. Ik schrijf meer over de personages dan dat ik feitelijke dingen beschrijf. Tijdens het schrijven wilde ik ook dat het mijn eigen boek zou worden. Het was niet de opdracht om het zoveel mogelijk op de boeken van Stieg Larsson te laten lijken.’

7. Lees je zelf weleens en zo ja, haal je dan ook boeken uit de bieb?

‘Ik vind het heerlijk om te lezen, maar heb hier helaas weinig tijd voor tegenwoordig. Toch koop ik af en toe een roman of poëziebundel. Ondanks dat ik nooit boeken leen, ben ik dol op bibliotheken. Ik vind het een instituut van belang en kom er al vanaf kleins af aan. Ik maak veel gebruik van de werkplekken en ik leen diverse films. De bieb in mijn dorp is maar heel klein. Als ik door bieb Neude loop, kan ik jaloers worden op jullie uitgebreide collectie!’